Dag Leonders,
Deze aanspreektitel is geïnspireerd op de voetbalmatch van gisteren. Wie vindt de link?
Breek vooral je hersens niet teveel want er is geen enkel prijs aan verbonden.
Na twee zondagse ritjes in bedenkelijke weersomstandigheden waarvan de ene nog wat slechter dan de andere, was de voorspelling voor vorige zondag ook weer niet geweldig.
Een hele week getwijfeld om al dan niet deel te nemen aan de MTB-tocht in Poederlee.
Maar ja,…. Dan zou ik het gezelschap van onze fijne Leonders moeten missen…
Toch de koersfiets dus . Dit plan kreeg al wat meer glans toen een onverlaat sms -te : “droog tot 13u”.
Dit berichtje was amper tot me doorgedrongen als plots een stortbui die al snel overging in een storthagel (bestaat dat woord eigenlijk al?) over onze startplaats en omgeving uit de hemel viel.
Echter één lichtpuntje letterlijk en figuurlijk ; het zonneke bleef ondertussen schijnen. Zon en neerslag tegelijkertijd wordt wel eens “kermis in de hel” genoemd en duurt gewoonlijk niet lang. Begrijpelijk m.i. . Ik had sowieso geen feestelijkheden in de hel verwacht en gezien de bestaansreden van dit instituut lijkt het me erg begrijpelijk dat dit feestje van korte duur is.
Voor degenen die in hun jeugd gevrijwaard gebleven zijn van al dan niet verplichte bezoeken aan kerk of katholieke scholen kunnen tijdens de rit meer info verkrijgen.
Weer of geen weer, belangstelling was er weer volop. Ik heb ze niet geteld, maar ik vermoed toch alweer een twintigtal gemotiveerde fietsers op de afspraak.
Kurt zal vast na het bestuderen van de aanwezigheidsfoto dit hiaat in het verslag weten op te vullen. Wel moet hij de twee inpikkers Tom VR en Stijn nog meetellen. Of hun afwezigheid aan de startlijn al dan niet een vermelding op het blad van het regelmatigheidscriterium oplevert, daar moet nog wel eens een vergadering en/of een referendum voor georganiseerd worden.
Ik zag zelfs twee nieuwe gezichten. Welkom Vincent en Joren. (nvdr Vincent was degene met korte broek en Joren die andere dus)
Wind… Die hebben we de laatste tijd al wel meer moeten trotseren. Ook deze keer, maar vergeleken met vorige week kunnen we hier eerder van een briesje spreken. Als je de vergelijking echter weglaat dan hadden we zondag weer met een stevig exemplaar te maken.
Om te beginnen kregen we die dan pal op onze kop en andere lichaamsdelen die zich aan onze voorkant bevinden .
Dit gecombineerd met een super gemotiveerde Nick, sinds kort weer gipsvrij en dus capabel om te fietsen, leverde een stevige eerste helft van de rit op.
Een ongelukkige deelnemer die geen goeie nacht achter de rug had en mogelijks ook wat weinig krachtvoer achter de kiezen had moest hierdoor een gat laten vallen.
Maar de groep die even wachtte, wat peptalk en enkele repen losten dit euvel snel op. Toch benieuwd welke repen dat waren want daarna hebben we hem niet meer achteraan gezien.
(ja ja doping zou zich op alle niveaus van sporten afspelen!!!) Of zou het dan toch te maken hebben met zijn tactische positionering?
Het tweede deel viel wat lichter uit. Vond ik een tweede adem? Of ben ik een diesel? Of keerden wij van richting en de wind niet?
Een kleiner maar behoorlijk deel sloot af met wat recuperatiedrank in het hippe café op het Krugerplein dat zich noemt naar onze alom vermaarde wielerclub. (Er zijn er zelfs enkelen die helemaal van de andere kant van de stad komen!!!)
Vincent en Joren hadden net als met het tempo onderweg ook hier geen enkele moeite om mee te kunnen.
Tot zondag
jan
