Leon (M/V/X),
Zoals al voorzichtig aangekondigd in de vorige nieuwsbrief, wordt het tijd om de lat wat hoger te leggen. De meesten van jullie heb ik de laatste weken vlot de kaap van de honderd kilometer zien nemen. Vorige week deden we zelfs 115 km én zaten we (degenen die geen blokhutten moeten verkopen) toch nog tijdig op het terras. Nu zondag dus opnieuw een route van 115 km, maar deze keer met wat hoogtemeters (GPX) , zou dan ook geen enkel probleem mogen zijn. Uit de verkenning van vanochtend blijkt dat het terras halen op het moment van opening net moet lukken. Voor de langslapers, ook gekend als de 10-urenclub, is er een route van 82 km (GPX).
Voor wie niet zo goed weet wat ie(m/v/x) met zo’n lang weekend moet doen; voor wie niet al te lang op de zenuwen van eega (m/v/x) of kind wil werken; voor wie beseft dat dat weekendje Zee-Botrange niet zo héél ver weg is, maar de conditie wel; voor wie er gewoon veel zin in heeft : er zijn ook routes van 153 km (GPX), 182 km (GPX) of 250 km (GPX) in de aanbieding. Zot zijn doet geen zeer.
De route van 115 km kent een vlak voorgeborchte van bijna 50 km. Eerst volgen we de fietsostrade tot net voor Mechelen. Aanpikken kan dus ook aan de Roderveldlaan. Vanaf Mechelen volgen we ruwweg de Demervallei tot in Werchter.Vanaf daar kan je je aan een tiental beklimmingen verwachten (zie profiel hieronder). Om het navigeerwerk wat te vergemakkelijken, heeft onze onvolprezen parcoursbouwer geen lusjes voorzien.
De eerste klim is de Middelberg oftewel de Kom van Tom. Op het moment dat je denkt “ca va nog wel”, steigert je paard plots wild omhoog om pas helemaal boven terug tot rust te komen. Houd u dus klaar. Ook de tweede klim is best een zware. De Muur van Wezemaal kent zelfs een haarspeldbocht aan 20% of zo!
De volgende klimmen gaan je kuiten wat minder teisteren. Na de Moedermeulen (aan de molen in Gelrode dus) volgen nog drie mooie, niet al te steile holle wegen naar de top van de Eikelberg, de Liedeberg en de Konijntjesberg (jawel, Wilfried).
Na een passage door het centrum van Aarschot zal de GPS je plots rechts sturen voorbij een bordje 15%. Op de Doornberg ga je dus snel weten hoeveel poeier er nog op zit. Onmiddellijk daarna volgen nog twee minder lange beklimmingen. En na deze passage in het Hageland kon Nick het niet laten ons in Heist op den Berg nog eens langs de Palmbosstraat te sturen…
Als je na de Kasseiklassieker, de rit naar Tatomium of het Bels Lijntje nog “’t was plezant” kon zeggen, ga je voor deze rit van 115 kilometer zeker geen schrik moeten hebben. Als je denkt dat het hoog tijd wordt om wat te trainen voor onze Monsterrit van het jaar, dan kun je veel plezier beleven aan de langere routes. Je kan je daar verwachten aan een schier eindeloos lint van mooie baantjes, bijzonder weinig kasseien, zeer veel beklimmingen en even veel afdalingen.
Tot zondag om 08.50 en 09.50.
Tom