Wie had deze nog verwacht…. (verslag rit 28/7/19)

Van onze reporter ter plaatste

Ik alvast niet.

Ja mannen zaterdagavond en dus bijna een volle week later en nog geen verslagje van onze laatste rit.
Toch nog gauw een kort dan.
Eerst en vooral konden we na 4 maanden revalidatie Bram terug verwelkomen.
Zijn fiets was niet meer te redden, maar Bram zelf is een taaie en was terug op het appel.
Een strak plan was nog niet op voorhand gesmeed en dus werd in overleg met de 5 aanwezigen gekozen voor de “omsingeling van Nijlen”.  Een iets kortere rit dan de laatste weken  maar rekening houdend met de weersvoorspelling leek dit een verstandige beslissing. De voorspelde regen vanaf 10u was zeker niet te laat . Zeg maar gerust veel te vroeg. Jaja we werden kletsnat.
Met ons zessen omsingelden we Nijlen feilloos. Iets wat ons vorig jaar met een pak meer mensen niet lukte. Details vinden jullie terug in de analen van ons clubke.
Voor de oplettende lezer: een zesde sportieveling daagde nog op net na de keuze van de rit.
Nog een belangrijke noot voor degenen die er de afgelopen weken niet bij waren:
Best een beetje meer centjes meebrengen want de meeste van onze after activity drinks zijn opgeslagen.

Tot morgen op de fiets

Jan

Verslag 21/7: Bels Lijntje

Van onze reporter ter plaatste Jan.

Met Nick op vakantie dachten sommigen misschien dat we saaie ritjes voorgeschoteld zouden krijgen, maar dat was buiten vorige week Bas en deze week Tom  V R gerekend.
Deze twee leonners namen het werk van Nick met verve over.
Over de tour van vorige week berichtte ik jullie al,eerder. Dus laat ik het nu over die van afgelopen zondag hebben.
Een zekere vakantiemodus valt er wel waar te nemen.
We waren nochtans alweer met 11, maar we telden wel 3 laatkomers. Kasper gaf eerlijk toe dat hij al een beetje in vakantiemodus verkeerde. Dave had blijkbaar geen excuus of toch geen dat hij aan onze neus wilde hangen en Sven had zijn opwarmingstoertje (?)Van 37 km een beetje verkeerd ingeschat.
Ah ja en dan was er nog Dirk die bij zijn eerste deelname dit jaar net te laat kwam. Deze  herboren leonner was bijna aan een vermelding van laatkomer ontsnapt.
En eerlijk is eerlijk wijzelf, het hele peloton, waren ook niet klokslag 9 aan het trappen.
Maar …. who cares we waren toch weer allen samen op pad.
Buiten Dirk daagde  er nog een herboren leonner op met name Jan Seurinckx (juist gespeld Jan?) en ja Tom dit is die mysterieuze Jan die ons op strava volgt.
Maar we hadden het over vakantiemodus.
Twee snelle stukken waren in het parcours voorzien. De eerste strook werd enthousiast   vanaf de eerste meter aangevat. De tweede strook daarentegen kwam heel wat aarzelender op gang.
Details hierover kan ik jullie niet geven. Mijn verslag komt vanuit de achterlijn.
Hier kwam de versnelling aanvankelijk helemaal niet op gang. Toch na best lang aarzelen zette toch iemand de versnelling in. Wie? Ik zou het niet weten zo groot was het verrassingseffect. Het was in ieder geval voor allen een aanzet om hun steentje bij te dragen aan een stijging van ons gemiddelde. Behalve ik dan. Mijn excuus… notities maken…???
Dave nam zijn bijdrage serieus als een echte profknecht en nam verschillende keren  de kop en moest zich dan volledig leeggereden laten uitzakken. Missie volbracht zou je kunnen zeggen.
Nog enkele weetjes:
-Stijn rijdt plat( vooraan en achteraan) wordt door de snelle jongens
aan zijn lot overgelaten wetende dat de achtervolgers hem wel een handje zullen toesteken.
-Enkele honderden meter verder rijdt een jongedame plat. Daar vinden we die snelle gasten terug klaar om een ( bureau)handje en een pompje toe te steken. Echt indruk maken ze niet want uiteindelijk dient de jongedame een hulplijn te bellen
-bandenlichters zijn uit den boze bij het monteren van de band.
-als je van Antwerpen komt dien je de weg te kennen dixit Antwerpse dame die ons de weg vraagt in Zondereigen . Uit dezelfde bron komt de uitspraak mannen kunnen niks zonder de vrouwen. Deze uitspraak werd goed gepareerd door Tom L met de gevleugelde woorden: “Ik ben al 6 jaar alleen en leef nog”. Goeie bal Tom!
-1 leonner nam de waarschuwing van Tom wat extra trappistengeld mee te nemen niet ter harte, maar werd door een joviale terrasgenoot met Bike leonshirt gered.
-verschillende navigatiesystemen leidden ons de weg nl Garmin, Mio en Tom(L)Tom(VR)
-Ik leerde dat KOM staat voor “king of the mountain”. Zelfs op de meest vlakke stukken naast een kanaal. Begrijpe wie begrijpe kan.

Verslag 14/7: Scheldeland

Hey allen,

In een creatieve bui verkerend kan een woordje over onze sportieve zondag vanuit verschillende benaderingen.

1) we waren met weinig.
Ja slechts 8 leonners afgelopen zondag op om 9u op het appel. ( waar ik dat accent moet gaan zoeken op de iPad Joost mag het weten. Voor de taalpuristen pakt ne stylo en zet het er zelf op.)
Kwestie van wat regels te vullen Bas, Wilfried, Bert,Davy,koen l, koen v b,Samir en jan waren van de partij.

2) nostalgisch.
Met 8 dat betekent terug op de soms verguisde en soms geroemde fietspaden.
Waar is de tijd dat we als leonners enkel op de weg konden rijden mits een fikse boete te riskeren. Een risico dat sommigen vooral riskeerden als de weg bestond uit … jawel kasseien. Anderen reden bij gebrek aan fietspad nog liever in het gras dan over deze nostalgische bestrating. Ik spreek voor mezelf.

3) velen zijn op reis.
Correctie zondag waren we allemaal op reis. Eentje zat er alvast in Italië een andere in Frankrijk,…
8 leonners kozen echter voor een reis in eigen land met Bike leontours. We volgden de lokale gids Bas die op zijn beurt het gekleurde lijntje op zijn GPS volgde. De gekleurde lijn en Bas leidden ons naar het Scheldeland. Talrijke mooie uitzichten passeerden onze netvliezen. Waarvoor dank aan Bas en de ontwerper(s) van de uitzichten. Als Bas zich laat inspireren voor zijn schrijnwerk op wat wij onderweg zagen…

4) de lokroep van de koers
Voor zover ik weet waren er een 6-tal leonners die de lokroep van de koers verkozen boven de binnenlandse reis vanBike leontours .
Neen ze namen niet deel aan dat over het paard getilde koerske in Frankrijk. Die nationale Franse trots op sportief vlak moet het volledig hebben van wat België hen te bieden heeft.
Het begint al met een startplaats. Die moeten ze in België komen zoeken. Talrijke, enthousiaste en gedisciplineerde supporters moeten we ook al leveren. Alsook een aantrekkelijk parcours voor zowel de openingsrit als voor de ploegentijdrit.
Zelfs de winnaars en smaakmakers van de koers zijn onze landgenoten. De gele trui is dan wel voor een Fransman maar dat is dan ook weer dankzij de hulp van Belgische ploegmaats.
Ah ja maar eigenlijk moest ik het hebben over de enige echte koers die er toe doet nl de reuzekeskoers en de rol die onze leonners erin speelden.
Klein probleempje. Door slecht agendabeheer kon ik niet naar de koers gaan kijken en bovendien heb ik via de tam tam nog niks gehoord over de afloop.
Maar zoals iedereen weet: deelnemen is belangrijker dan winnen en de echte winnaar is hij die aan sport het meeste plezier beleeft. In ieder geval bedankt jongens om onze kleuren in de kijker te zetten.

Om een beetje in de vakantiesfeer te blijven :
Zonnige (???) sportieve groeten uit Borgerhout.

Nb Borgerhout: Europa , België
nog te ontdekken parel der Antwerpse districten
Zo binnenkort toch beschreven in de alternatieve reisgidsen

Jan

Het Aarschotse verslag zweet

Woensdag 19 juni nog steeds geen sappig Bike Leon verslag online en dat voor een pittige Aarschotse bergjesetappe…Ik maak mij zorgen, tradities gaan verloren, … ik moet iets doen. Ik vond ondanks mijn slechte oriëntatie de weg naar mijn computerscherm en bedenk mij dat de laatste tekst die ik schreef een saaie thesis moet geweest zijn. Ik raap al mijn moed bijeen en kruip virtueel op mijn fiets, ik bekijk mijn kapotte derailleur, schakel een versnelling hoger en kijk naar mijn ketting die als een slappe koord tussen mijn wielen bengelt. Dat wordt afzien om een stukje verslag te schrijven, maar terugschakelen gaat niet meer. En zo geschiedde…  

Zondag ochtend 16 juni 2019.. ergens in de Stille Kempen, de bakermat van menig Leonner, kraait een haan 9 keer. Aan Bar Leon in Borgerhout is geen haan te horen dus starten de 18 fietsers, zoals gebruikelijk, iets later aan de zondagsrit onder een stralende ochtendzon. Een speciale vermelding voor de enige vrouw in het gezelschap Katarzyna, die voor de eerste keer met ons meerijdt. 

In een gezapig tempo wordt er gestart zodat er kan bijgekletst worden over de vergeten zonnecrème, de te warme T-shirt onderaan, de laatste stoten van Van Aert & Evenepoel, de dalerskunsten van Froome, de kinderen en lieven die zitten te wachten tot de papa’s terug thuis zijn, …. . 

Op een splitsing, naar het schijnt, in Bonheiden kozen drie mannen onder leiding van Kurt A. voor de Kurte route (en allicht ook snellere route). De rest reed verder richting Aarschot. Ondertussen hoorden we waaien dat er vooraan redelijk veel wind stond, de wieltjeszuigers waren de traditionele koptrekkers wederom dankbaar.  

Vanaf kilometer 45 was er van gezapigheid geen sprake meer. De bergjes /pukkels/ Muren waren in aantocht… waaronder die van Wezemaal en Aarschot. Het moment om de benen los te gooien en ons goed choco te rijden. .

In de bergzone vielen de volgende zaken op… 

Tom VR heeft ondanks het prille vaderschap voorlopig nog niets van zijn snelle klimmersbenen moeten inleveren. 

Nick (parcoursbouwer) komt ondanks het koptrekken en het wegwijzeren/gidsen steeds als eerst boven op de bergjes die er toe doen. 

Wilfried, liefhebber van de konijnenbergjes, vlamde ondanks zijn, naar eigen zeggen, niet klimmersbenen toch vlot naar boven. (tot ergens halverwege)

Op 16 juni 2019 werd er blijkbaar een oldtimer tractorevenement georganiseerd door de ‘Hagelandsetractorvrienden’. Deze parade vond plaats in de buurt van Rotselaar – Aarschot en zou niet misstaan in de Antwerpse LEZ-zone aan de cruiseterminal.  

Na het koersen op de bergjes keerden we in groep huiswaarts al had de parcoursbouwer in Heist op den berg nog een klein bergje gevonden dat we moeilijk konden ontwijken. Bij de aankomst aan de Leon allemaal tevreden gezichten vanwege het prachtig parcours, geen platte banden, geen accidenten, de kom is nog steeds van den Tom wegens te veel wind (zie Strava) & frisse Trappisten (of andere consumpties). 

Pffft…..ik zweet ervan! Lang geleden dat ik nog zo diep ben gegaan, maar…. er is een verslag!

Getekend, 

Uw gedesoriënteerde derailleur coureur.

Verslag Walsoorden

Via Jan:

“Beste Leongenoten,

Gisteren voor het eerst op onze zondagritjes de kaap van de 100 km gerond. 
MAAR … geen bloemen en kransen bij aankomst bij bar Leon. 
WEL … een hartig woordje van onze voorzitter. We waren er immers in geslaagd 1 van onze fietsbroeders achter te laten .
Het verhaal: (niet het excuus!!!)

Net voor het punt waarop de lange en korte route gaan splitsen halen we een erg grote groep fietsers in. 
Nick vraagt om snel te beslissen wie de korte en wie de lange toer doet zodat we ons niet opnieuw laten inhalen door die groep.
Blijkbaar kwam die boodschap niet bij iedereen terecht want enkelen maakten er een plaspauze van. 
Gewoonlijk blijf ik wat achteraan om te voorkomen dat we iemand kwijtraken. Deze keer echter niet omdat ik met de tegenwind toch al een aantal keren erg hard mijn best had moeten doen om het gat dicht te rijden. 
En ja ik had gemerkt dat koen nog aan het plassen was maar die zag ik gestaag terug inlopen. Wat ik niet wist was dat ook Wilfried nog achter was. 
Uiteindelijk waren we al een heel eindje verder voor er iemand zijn euro viel. We wachtten nog een tijdje en Garry is nog een eind terug gereden, maar deze acties leverden niets op. Er werd nog gevraagd of misschien iemand een telefoonnummer van Wilfried had maar dat bleek niet het geval.
Dus reden we met de nodige schuldgevoelens en een beetje  hoop dat Wilfried met Babs mee was verder. Niet dus.
Wat blijkt nu achteraf… dit was de tweede keer dit seizoen dat Wilfried dit lot moest ondergaan. Een mens zou voor minder gaan denken dat hij niet welkom is. 
Daarom haalde onze voorzitter al zijn ondervragingstechnieken , ook de minder fraaie, boven om ons allemaal de rooster te leggen.
Zijn conclusie: 
Ondanks de nodige psychologische en fysieke martelingen blijft iedereen erbij dat er geen opzet in het spel was en dat Wilfried wel degelijk welkom is. 
Dus Wilfried  in naam van ons allemaal hierbij onze welgemeende excuses en hopelijk tot zondag en volgende zondagen.

Jan en een beetje allen.”

Verslag rit 10: De Omsingeling van Nijlen

Zowel het weer van zaterdag als de voorspellingen voor zondag gaven ons de nodige excuses om vanmorgen in bed te blijven, de kinderen te vergezellen bij het punniken, vrouw en kinderen te verrassen met een lekker ontbijt,… Maar niets daarvan bij alweer een vijftiental deelnemers aan “de omsingeling van Nijlen”.

In tegenstelling tot vorig jaar kunnen we hier spreken van een perfecte uitvoering. Naadloze navigatie, geen enkele lekke band, geen valpartijen, lekker vroeg terug zodat sommigen zichzelf zelfs konden trakteren op 2 drankjes en anderen dan weer moesten blijven plakken om geen verwachtingen te scheppen naar de toekomst toe. Enkelen onder ons konden zelfs rekenen op een ontvangst door vrouw en kinderen aan de meet. Allez kom, toch in de nabije buurt. 

Maar geef toe; we waren eigenlijk nog de watjes. (Uitgezonderd dan Isabel die met een gebroken elleboog toch van de partij was). De echte bikkels waren een uur vroeger aan bar Leon om in de koude Ardennen mogelijks sneeuw en ijzel te trotseren en een belachelijk aantal kilometers met een nog belachelijker aantal hoogtemeters af te haspelen. (Deze uitspraak uit de pen van een jaloerse teamgenoot die voor dit soort verdienstelijke sportprestaties moet passen wegens gewoonweg niet kunnen.)  Petje af jongens!!!

Tot volgende week.

Jan
 
BTW voor degenen die zich toch lieten afschrikken door de voorspellingen: 
We hadden 1 regenbuitje dat volgens mij niet eens 5 minuten duurde.
“Eat your heart out!”

Verslag rit 6: Heist op den Berg

Na de lange voorbeschouwing omtrent wat ons te wachten staat volgende zondag zal ik het verslagske van afgelopen zondag kort houden.

We kunnen het niet ontkennen we misten Nick onze navigator. Zeker in het eerste deel van de rit.

Ondanks de collectieve inspanningen van Tom, Bram, Frank (en wie vergeet ik hier nog?) oefenden we enkele keren de welgekende U-turn. Iets waar wij als volleerde stuurders uiteraard geen enkele moeite mee hadden.

Behalve die ene keer dan in Heist op den Berg waar iemand (ik noem hier bewust geen naam) een u-turn combineerde met een visuele inspectie van zijn aandrijfsysteem. Een lichte ergernis in de blik van de aankomende autobestuurder viel toch wel te bespeuren.

Een andere vrije interpretatie van het road book leverde een eerste klim op die niet voorzien was. Ik die dacht dat ik in vergelijking met vorig jaar veel makkelijker boven geraakte,  werd al vlug met de neus op de feiten gedrukt; we reden langs de verkeerde kant naar boven. OK ik geef toe ik ben ook niet zo’n fan van klimmen. Maar hoe kan nu de makkelijkste manier om ergens te geraken de “verkeerde” zijn?

Waar er in het eerste stuk al eens gekeerd moest worden geraakten onze navigators duidelijk opgewarmd. Het tweede deel verliep ,volgens mij althans, vlekkeloos.

Ook wat betreft bepalen van het tempo. In het begin van de rit werd er nogal stevig terug opgetrokken na vertragingen (bochten , hindernissen,..) zodanig dat er achteraan stevig gekoerst moest worden om terug aan te sluiten. Even overwoog ik zelfs me te laten uitzakken en bij Piet aan te sluiten want ja deze was weer van de partij om het allemaal in een wat rustiger tempo te doen. En dat helemaal in zijn eentje deze week. Dus… waar zitten al diegenen die zeggen dat we net iets te rap zijn. En BTW geen u-turns bij Piet, geen extra helling door vrije interpretatie van het road book.

Tot slot: Bedankt Tom, Frank, Bram (en weerom wie ik nog vergat. Vanuit mijn positie als rode lantaarn kon ik dat allemaal niet zo goed zien). Jullie hebben dat goed gedaan.

Tot zondag

(waar mogelijk naast de kasseien)

(dat kort toch maar met een korreltje zout precies)

jan

Verslag rit 5: de Heideroute

Elke week wordt er bij Bike Leon strijd geleverd. Niet om wie het snelst koerst, de duurste fiets heeft of het meeste drinkt, wel om wie het verslag mag schrijven. Vorige week vielen er bijvoorbeeld nog twee epistels in onze brievenbus.

Toeval is dat uiteraard niet. Uit de monden van de vele nieuwelingen die we de laatste weken mogen begroeten horen we niet alleen dingen zoals “Veruit de sympathiekste ploeg van ’t Stad!”, maar ook “Wie schrijft toch al die ludieke tekstjes op de website?” en “Dat gaf mij echt goesting om te komen.”

Op de frêle schouders van de verslaggever rust dus een zware taak. Hier valt de echte Bike Leon eer te rapen. Rapporteren dat Dave plat reed na veertig kilometer op kop is dan ook niet genoeg. Eraan toevoegen dat Nancy tegen veertig in’t uur venten uit haar wiel knalt? Goed geprobeerd, maar het moet en kan beter.

Het echte verschil kunnen Bike Leon verslaggevers pas maken eens we terug in Antwerpen zijn gearriveerd. Plichtsbewust offeren zij een groot deel van hun namiddag op om de esbattementen op het terras op de voet te kunnen volgen. Met hun gouden pen noteren zij niet de volgende bestelling, maar de smeuïge roddels die de thuisblijvers niet willen missen.

Neem nu deze poëtische interventie van Piet. Toen die samen met Jo aankwam na zijn eerste “trage” rit, legde die uit dat dertig in’t uur te snel is voor hem omdat hij niet uit eikenhout gesneden is, zoals de meesten onder ons, maar uit wilgenhout. Hoe mooi is dat? In plaats van de A- en de B-ploeg, of de VPUEA-rit (foei, Kurt, wat een lelijke naam!), hebben we nu de eiken (die er op los beuken) en de wilgen (die hun snelheid wat inberken). Moehaha. Taalgrapjes! 

Later op de namiddag ging het er iets serieuzer aan toe. Wilfried kondigde aan nog een rondje te geven voor zijn verjaardag. Het thuisfront werd ingelicht dat er weer veel was plat gereden en dat de nieuwelingen weer niet konden volgen. Op magische wijze veranderden streepjes achter koffies toch nog in streepjes achter Westmalle Tripels.

De verhalen die in beperkt gezelschap nog werden opgedist, zijn niet allemaal voor publicatie vatbaar. Toch willen we u de volgende wijze levensles niet onthouden. Welingelichte bronnen wisten ons namelijk te vertellen waar je in Antwerpen moet zijn om een losse scharrel op te doen na uw zestigste. Café Jozef, hoor ik u zeggen? Laat u alstublieft niet vangen! Nachtenlange participerende observatie heeft aangetoond dat dit vooral de place-to-be is voor 65-plussers! The Memories in Berchem, zegt u? Proefondervindelijk is inderdaad onomstotelijk bewezen dat je er daar wel eens één van 50 tegen komt. Wees wel op uw hoede! Als je er één van 40 ontmoet, kan je er namelijk gif op innemen dat ze al 40 jaar hopeloos op zoek is…

Tot uw dienst,

Nick

PS Foto’s zijn onderweg bij mijn weten niet gemaakt. Ter vervanging bieden we u hieronder een sfeerbeeld uit The Memories in Berchem.