Week 6 :De Heistse Berg

Beste Leonners,

Deze week bieden we u een rit van 70- 75 – 80 km (dat hangt ervan af hoe vaak je naar boven wil klauteren) aan richting Heist op den Berg. Daar beklimmen we de allerzwaarste helling van de Provincie Antwerpen. Volgens gespecialiseerde websites is dit de 12734 moeilijkste klim ter wereld. Het profiel uit de Encyclopedie Cotacol gewaagt van maar liefst 29 hoogtemeters en een laatste hectometer in kassei aan 11%!

Opgelet: Na de verkenning van woensdag zijn er paar kleine wijzigingen gebeurd aan de route (wegenwerken), dus best de nieuwe versie van de GPX (die vind je hier) installeren. Die GPX bevat ook een lus. Na het eerste stukje afdaling, draai je rechts de grote baan op richting kerk van Hallaar. Wil je de col buiten categorie twee of meer keer beklimmen, volg je deze grote baan rechtdoor. Helemaal beneden draai je rechts terug het parcours op. Heb je genoeg van het klimmen, dan neem je vanop die grote baan de eerste links, nl. de Eugeen Woutersstraat. Als je de GPS-route volgt, beklim je de Muur van Heist twee keer: één keer om parcourskennis op te doen en één keer om een aanval te wagen op het clubrecord van – nog steeds – Bob VL. Je kan natuurlijk ook een poging doen om te Everesten. Als je het rondje 305 keer aflegt, sta je in je verbeelding op het dak van de wereld!

Al is dat laatste misschien een beetje uitsloverij. En ook nog eens ongezond. Doe het dus maar rustig aan en geniet onderweg van het landschap. Let na 28 km bijvoorbeeld eens goed op de fraaie dorpskern van Gestel. Vergeet in Heist bij het begin van de afdaling ook niet te genieten van het panorama dat zich uitstrekt tot in Parijs. En zwaai op de Netedijk naar al die knappe Leonners die de overkant onveilig maken!

Veel fietsplezier,

Tom

 

Week 5 : de Heideroute

Dag Leonners,

 Je bent uiteraard al een halve week aan het aftellen naar zondag, die dag waar je om 08.50 aan Bar Leon staat te trappelen om te beginnen aan een ritje uit de hoge hoed van parcoursbouwer Nick. En gelijk heb je. Zondag gaan we met Bike Leon namelijk de natuurpracht van Grenspark De Zoom – Kalmthoutse Heide verkennen. Een ritje dat sommigen onder ons al wel eens vaker rijden ;-).  Via de villawijken van Brasschaat en Kapellen bereiken we al snel de brede fietspaden van Nederland. In Huijsbergen zetten we terug koers naar Antwerpen, dwars door de Kalmthoutse Heide, het Klein Schietveld en Deurne-Noord.

De Statistieken :

  • Afstand : 74 km
  • Vertrek : 09.00 h. O ja, niet geheel onbelangrijk: het is het laatste weekend van maart. Dat betekent dat je in de nacht van zaterdag op zondag de klok een uur vooruit moet zetten. Doen! Anders wordt het een solo-rit 😉
  • Snel stuk : 5 kilometer door de Kalmthoutse Heide
  • GPX : hier. Mocht je vergeten hem op je GPS te zetten : in het wiel van Kurt S. zou je de route ook feilloos moeten kunnen rijden.
  • Impressie van de route : hieronder

 

Tot zondag allemaal,

Tom

 

Week 4 : Het Poetsweekend

Dag Leonners,

Er is geen ontkomen aan dit weekend – behalve door thuis te blijven dan : er zal gegraveld worden. Ook als je zaterdag niet mee op zwijnenjacht gaat en het bij de zondagsrit houdt, ga je de bossen induiken.

Deze week gaan we immers op zoek naar de bronnen van de Trappist.  Daar geraken we langs een paar stukken Strade Bianche door de Halse bossen. Perfect met de koersfiets te doen, zelfs als het niet helemaal droog zou blijven. Onze verslaggever Davy F. testte het woensdag alvast uit, en zag dat het goed was. Uit zijn berichtjes naar ondergetekende :

“Het was zeker doenbaar. Rond het antitankkanaal waren de paden zo goed als droog, enkel in de bochten en aan de poortjes was het een beetje uitkijken. Ook het slingerpaadje tussen de bomen was ok. Op sommige stroken zal er misschien wat meer op 1 lijn moeten gereden worden. Maar ik had amper spatten op mijn benen. Wel nog 1 opmerking : aan het shopping center zijn er werken op het fietspad, dus daar even op de weg/parking blijven.”

Tip :monteer een bel. Het is er namelijk smal, bochtig en onoverzichtelijk, en het kan er druk zijn. Maar o zo plezant. Op de terugweg opteren we voor het jaagpad langs het Kempens Kanaal, waar de snelheidsduivels en liefhebbers van de rechte lijn zich kunnen uitleven op een autovrij segment van een kleine 5 km. Let op : ook hier is het soms heel druk. We zijn geen terroristen, dus in dat geval houden we ons een beetje in. De afsluitende klim (de Hoogmolenbrug) is sinds een tijdje wat verplaatst, dus heeft onze Parcoursbouwer de route à jour gezet. De nieuwe GPX vind je hier . Installeer m even op je toestel. Bar Leon opent tijdig, dus wie wil kan na de rit – op eigen risico weliswaar – ook de monding van de Trappist verkennen.

de route

Bijeenkomst om 08.50h, vertrek om 09.00h.

Tot zondag!

Tom

 

Over Wilde Zwijnen, Miserie en de Rupelcuesta’s

Dag Leonners,

Misschien eerst dit: op zaterdag 18 maart rijden we onze eerste speciale rit van het seizoen. Na de eerste geslaagde editie vorig jaar trekken we nog eens naar Herberg in’t Wild Zwijn, net over de grens in Nederland. Onze Parcoursbouwer tekende een rit van 130 kilometer uit (GPX hier) met de mooiste koersfietsvriendelijke grindpaadjes op de Stabrechtse Heide, de Lieropse Heide, de Leenderheide, de Stratumse Heide, de Cartierheide, de Somerensche Heide en de Groote Heide. Veel heide dus, maar ook bos, bos en nog eens bos. En dat allemaal met elkaar verbonden door krinkelkronkelende, koersfietsvriendelijke grindlintjes. Afspraak om half negen aan Bar Leon. Voor degenen die 130 km veel vinden: we voorzien halfweg een lunchpauze in het Pastoorke van Moorsel om aan te sterken. Moest het ook dan nog te veel zijn, wil de Parcoursbouwer ook een afkorting voorzien. Gravelbike mag, maar is niet nodig. 

Kom je graag mee, laat dan even het volgende weten aan nick.schuermans@hotmail.com .( Niét reageren op deze mail dus, en niét mailen naar Tom.):
Kan je met de auto rijden? Zo ja: plaats voor hoeveel fietsen en fietsers?
Ga je voor de optie half pension of vol pension? ‘t Wild Zwijn is een legendarische plek om achteraf nog samen iets te drinken en te eten. Zou jammer zijn om dat te laten schieten, maar soms kan het natuurlijk niet anders…
130 km of liever wat minder?

 

Over de belevenissen van vorige week kan u, dankzij Davy F., hier lezen. Zeker doen. Na lectuur gaat u nooit meer niét willen meerijden.

 

Deze week zondag dan, om 09.00 uur : de Rupelcuesta’s.

de Rupelcuesta’s

Beschouw het als een voorbereiding op de Mortirolo : we trekken deze week naar Boom  en gaan voor de dubbele beklimming van de iconische Bosstraat.

Geen schrik voor de aanloop : we trekken via de fietssnelweg naar Duffel. En dan wordt het echt plezant. We gaan via wat landelijker wegen kronkelen naar de Bosstraat. Na de eerste beklimming draaien we linksaf en draaien en keren we wat in de Schorre. Daarna zoeken we naar de juiste uitgang (tip : een grote rioolbuis) en gaat het weer richting Bosstraat op zoek naar de definitieve KOM.

De link naar deze rit vindt u hier

Dat was het zowat voor deze keer. Tot zondag!

Tom en Nick en Davy F

 

Verslag : Overtwater

Elk zijn verhaal 

Zoals Karl Vannieuwkerke nogal eens placht te zeggen: “en op het einde van de rit heeft elke coureur zo zijn eigen verhaal”. Ik denk dat dit statement wel opgaat voor de rit van afgelopen zondag. Een luttele 65km stonden er op het programma, maar toch waren deze voldoende om 3,5u aan verhaal op te leveren. 
Onder een lichtgrijze ochtendhemel stonden we met 11 klaar om de eerste keer dit seizoen linkeroever te verkennen (dit aantal contrasteert behoorlijk hard met voorgaande week, toen minstens 25 man present tekende — laat u niet afschrikken door alle Franks en Sabines van deze wereld, het is zelden echt zo nat als ze voorspellen). Blij waren we allemaal om Pieter opnieuw te verwelkomen, die na een lange revalidatie zijn rug eens kwam testen. 
Amper goed en wel vertrokken, of de eerste “plat!” weerklonk al… pechvogel van dienst was Enzo. Met de assistentie van de immer hulpvaardige Jan werd het bandje vervangen en konden we met een kwartiertje vertraging alsnog richting de voetgangerstunnel. En hoera, de liften werkten allebei! De eerste 10km linkeroeverse bodem werden vlot verteerd, tot een eerste helling aantoonde dat Pieter niet enkel zijn rug, maar ook zijn fiets kwam testen… dat beestje had de revalidatie precies wat minder goed doorstaan dan zijn baasje, getuige het tandeloze grote blad en de ketting waaraan je nog wel de was kon ophangen, maar geen 100 watt of meer. Na wat overleg leek het Pieter beter dat hij op eigen tempo zou verder peddelen, dus met een man minder ging het over de aangekondigde boerenbaantjes richting het stukje inheems Toscane… Maar nog voor we daar aankwamen, nam Tom VR net wat teveel tijd om zichzelf te bekijken in een spiegel op de hoek van zo’n boerenbaantje, waardoor de bocht misschien wat verwaarloosd werd, wat resulteerde in een stevige smak gevolgd door wat glijden. Dixit Koen VB: “het was er los over, of onderuit”, waarop hij dus besliste dat tweede te doen, en op die manier Tom en zichzelf van erger behoedde. Bas en ondergetekende konden mits wat magisch freestylen à la Tom Pidcock toch nog recht blijven, zodat het aantal coureurs met een deuk in het vertrouwen beperkt bleef tot 2. Voor Tom leverde het wel wat extra massa in het dijbeen op (dat waarschijnlijk ook wel een aantal mooie kleuren van de regenboog zal krijgen); volgens ons zijn er minder pijnlijke manieren om de bovenbenen wat meer caruur te geven 🙂
Met iets meer terughoudendheid in de volgende bochten, maar toch een gezwinde tred, werd de tocht hervat, in een poging quasi bij opening van het café terug te zijn. Stijn ronselde langs zijn neus weg nog kandidaten voor een ploegentijdrit, in het geval hij telefoon zou krijgen van Els, het schijnt dat beiden over maximaal 14 dagen opnieuw een extra aanwinst voor de volgende generatie Bike Leon mogen verwelkomen.
Een aantal onrustige koerspaarden keek stilletjes uit naar het snelle stuk tussen Bazel en Kruibeke. Helaas, ook dat was ons niet gegund: blijkbaar zijn er werken bezig aldaar, en dit mooie stukje poldergebied was niet toegankelijk. (Bij deze: als er mensen zich geroepen voelen om de wekelijkse zondagsrit al eens te gaan verkennen op voorhand, stem gerust af met onze voorzitter, voor zoverre hij dit niet zelf voor zijn rekening neemt eens de temperaturen weer wat dragelijker worden voor zijn gestel).
Bon, ander plan dan maar, en er werd geopteerd voor het veer tussen Bazel en Hemiksem, om alzo via Polderstad en Blue Gate terug naar Borgerhout te keren. Als verrassing kwam Pieter opnieuw aansluiten aan het veer, maar hij liet ons weer gaan eens goed en wel op rechteroever.
Er is ook nog gekoerst, aan Blue Gate en op Spoor Oost, maar over wie daar de medailles gepakt heeft, heb ik het raden, gezien ik een gezapiger tempo aanhield.
Platte banden waren er nog te melden voor Bas en Pieter, wat ervoor zorgde dat we toch in verspreide slagorde aan Bar Leon arriveerden, voor de eerste welverdiende koffie/trappist/bruiswater/… van dit seizoen.
Wat later kwamen daar ook nog Kasper en Dave binnenwaaien, die gekozen hadden om zichzelf wat af te beulen met een kleine 110km toertocht-wegrit-combo.
Zoals je ziet, altijd wat te beleven onderweg, dus tot volgende week!

Davy Floes

 

Rit 2 : Over Het Water

Dag Leonners,

De openingsrit zit er ondertussen op. U heeft dat goed gedaan! Al was er blijkbaar wel een misverstand op het einde. Verschillende GPS toestellen van verschillende rijders zeiden verschillende dingen. Dat is nochtans eenvoudig te vermijden : vertrouw niet de rit die al op uw toestel stond, maar volg de link naar de gpx op Dropbox en download de nieuwe versie. Soms heeft de voorzitter de neiging een rit wat aan te passen. Zomaar.

Er was nog een misverstand. Na de rit stonden jullie blijkbaar voor een gesloten clubcafé. Dat komt : Bert dacht dat ons seizoen pas op 5 maart begon. Nu zondag zal er dus wél trappist, koffie en warme choco zijn.

Over nu zondag gesproken. We gaan het water over (onder eigenlijk) en zoeken het op Linkeroever – u weet wel, toekomstig Oost-Vlaanderen – voor een rit van 64v km (gpx hier). Starten doen we langs de voetgangerstunnel en het Burchtse Weel. Via boerenbaantjes bereiken we tussen Steendorp en Temse een stukje inheems Toscane (maar dan zonder de witte wegen die u zaterdag op TV zal gezien hebben). Als het goed zit, zouden de fruitbomen er ondertussen in bloei moeten staan.

Op de terugweg volgen we grotendeels de jaagpaden langs de majestueuze Schelde. De koerspaarden mogen los tussen de veren van Bazel en Kruibeke. Houd u klaar voor een kleine 4 km met een hoog links-rechts-op-af-gehalte. Als we allemaal flink zijn onderweg, kunnen we op ‘Park’ spoor Oost ook nog een eindsprint trekken. 

Afspraak : 08.50 uur aan Bar Leon. t Is te zeggen, iets verderop, aan de boom en de fietsenstalling (tegenover het huis van uw voorzitter), zodat we de buren niet wakker maken. Vertrek om 09.00.

Nog even over de Ardennen (3-4/06/23). Hoewel de inschrijvingen redelijk vlot binnenlopen, zie ik nog niets van een aantal mensen die heel zeker mee zouden gaan. Niet te lang meer wachten jongens en meisjes, we moeten op tijd weten hoe groot onze te reserveren residentie moet zijn. Dit is de laatste oproep. Dinsdag 8 maart om 23.59 sluiten we de voorinschrijvingen af. Daarna kan alleen heel veel smeergeld u heel misschien nog een plaatsje opleveren.

Tot zondag,
 
Tom